Non-binair of trans, maar alsnog als moeder op de geboorteakte
In 2014 is, gelukkig, de verplichte sterilisatie voor transgenders afgeschaft. Hoewel dit natuurlijk een goede stap was, beginnen we nu in te zien hoe transgender en non-binaire personen met een kinderwens alsnog tegen andere problemen aan lopen.
Zo las ik in het AD* hoe iemand die trans en non-binair is, en inmiddels zwanger is, geregeld ervaart dat ons hele systeem is ingericht voor cisgender moeders en vaders. Zo kunnen ogenschijnlijk eenvoudige zaken als zwangerschapsverlof aanvragen ineens tot problemen leiden, maar wat mij vooral opviel is hoe nu al vaststaat dat bij de geboorteakte deze persoon als moeder zal worden geregistreerd, terwijl die juist graag als ouder op de geboorteakte opgenomen wilt worden.
De wetgeving is rondom transgender en non-binaire personen is gelukkig al enkele jaren in beweging, maar vaak gaat verloopt dit maar langzaam. Het is te hopen dat de wetgever dit soort probleemstukken oppakt.
Gelukkig is het zeer vaak mogelijk om daar waar de wetgeving nog achter loopt zelf de stap naar de rechtbank te zetten. Zo is het mogelijk om de rechtbank te verzoeken een Nederlandse geboorteakte te wijzigen of aan te passen. Als in de akte een fout staat, dan zal de rechter dit laten wijzigen. Het eenvoudige argument dat een transman of een non-binair persoon niet de moeder is van een kind, maar de vader of de ouder is, zou in mijn ogen voldoende moeten zijn om de rechter te overtuigen een dergelijk verzoek toe te wijzen.
In Nederland is tot op heden nog geen verbod op de zogenoemde homo genezingstherapie.
Dit is een vorm van therapie die de homo zou moeten ‘genezen’ en weer hetero maken. Met name in conservatieve en/of religieuze omgevingen komt dit nog voor. Vaak worden de veelal jonge mannen tegen hun wil vastgehouden om deze therapie te ondergaan. Onlangs was de situatie van Jaques Zonne in het nieuws, die twee jaar tegen zijn wil was vastgehouden voor het uitvoeren van de therapie en uiteindelijk heeft kunnen ontsnappen. Hij is nog steeds getraumatiseerd door het gebeuren.
De therapieën hebben verschillende vormen: sommige bestaan puur uit het inpraten op de persoon, hoe slecht het is om homo te zijn en dat de persoon snel moet veranderen om weer geaccepteerd te worden door de omgeving en door God. Het is een vorm van hersenspoelen en kan iemand geestelijk heel erg raken, zodanig dat je kunt zeggen dat er sprake is van geestelijke mishandeling.
Maar sommige therapieën gaan nog verder dan dat. Mensen worden geslagen en door elkaar geschud, als het ware “om de duivel uit te drijven.” Dan kan er zelfs sprake zijn van lichamelijke mishandeling.
Met deze therapieën krijgen mensen het gevoel dat ze niet goed genoeg zijn, dat ze verwerpelijk zijn en ze krijgen een enorm minderwaardigheidsgevoel. Dit kan soms zelfs leiden tot suïcidale gedachtes omdat mensen het niet meer zien zitten.
Dat is de reden dat er zo snel mogelijk een verbod moet komen op deze homo genezing therapieën. Het verbod is er nog niet omdat Minister Grapperhaus eerst nog meer onderzoek wil verrichten naar het mogelijk strafbaar stellen van deze therapieën.
Jaques Zonne is hier zo kwaad over dat hij een petitie is gestart. Ik sta hier volledig achter en heb deze petitie inmiddels ondertekend.
Op 4 mei 2021 diende Minister Sander Dekker een wetsvoorstel in, dat het gemakkelijker moet maken om de geslachtsregistratie te veranderen. Nu is er nog een deskundige verklaring nodig om aan te tonen dat een persoon een ander gender is dan in het paspoort genoteerd staat. Indien dit wetsvoorstel wordt aangenomen is het niet meer nodig om een deskundige verklaring over te leggen. De eigen verklaring is dan afdoende. Het COC (de belangenorganisatie voor LHBTIQ), de Nederlandse organisatie voor seksediversiteit (NNID) en Transgender Netwerk Nederland (TNN) noemen het voorstel “van groot belang voor het zelfbeschikkingsrecht van transgender, intersekse en andere personen die hun officiële geslachtsregistratie willen laten wijzigen. Er is maar één persoon die kan bepalen wie jij bent, en dat ben je zelf. Daar hebben we geen deskundige, arts of rechter voor nodig.”
Als het wetsvoorstel wordt aangenomen is het voor mensen boven de 16 voldoende dat zij een melding doen bij de burgerlijke stand van de gemeente in hun woonplaats of van hun geboorteplaats. Na ten minste 4 en ten hoogste 12 weken kan deze kennisgeving bij de burgerlijke stand worden bevestigd en dan kan de geboorte akte worden aangepast.
Ook minderjarigen (onder de 16 jaar) kunnen dan hun geslacht laten veranderen, zij het dat dit via een verzoek aan de rechter moet. De organisaties zouden graag zien dat ook deze groep minderjarigen het verzoek kan doen bij de burgerlijke stand, zonder tussenkomst van de rechter.
Daarnaast wensen de organisaties ook dat het makkelijker wordt om in een officieel document een ‘X’ vast te kunnen leggen in plaats van een ‘M’ of een ‘V’. Dit is van belang voor mensen die zich als non-binair identificeren.
zorgverzekeraar moet operaties transgender vergoeden
Onlangs heb ik een cliënte bijgestaan in een geschil met haar zorgverzekeraar. Deze weigerde de benodigde operaties te vergoeden en stelde dat deze operaties niet onder de dekking van de zorgverzekeringspolis zouden vallen. Ik was het hier niet mee eens en ben namens cliënte een procedure begonnen. Helaas – mede door de coronacrisis- werd dat een langdurig verhaal, maar uiteindelijk is cliënte in het gelijk gesteld en worden de operaties vergoed. Ik ben zo blij voor cliënte (maar blijf het jammer vinden dat een procedure noodzakelijk was).
Mocht u een zelfde probleem ervaren, neem dan contact met mij op. Mogelijk kan ik u al adviseren bij de aanvraag bv. over welke bewijsstukken u moet beschikken of argumenten u moet gebruiken.
Op zaterdagnacht 8 augustus 2020 was ik uitgenodigd voor een interview in het radioprogramma “wat het daglicht niet kan verdragen” op NPO radio 1 met presentator Pascal Vanenburg.
Dit was naar aanleiding van het stuk dat op de site One World was gepubliceerd over de rechten van de LHBTI.
Publicatie op OneWorld.nl De Roze Advocaat “Ik hoop dat ik overbodig word”
Roze Advocaat Desiree Maes: ‘Ik hoop dat ik overbodig word’
Het Nederlandse familierecht richt zich nog altijd op het traditionele huwelijk tussen man en vrouw. Dat maakt het lhbti-stellen met een kind behoorlijk lastig. Desiree Maes staat ze bij: “Mijn cliënten moeten soms anderhalf jaar wachten op hun ouderlijke rechten.”
Als een lhbti-stel een kind krijgt, kan het na de geboorte wel meer dan een jaar duren voordat beide ouders ook juridisch als zodanig worden aangemerkt. Ook al vervul je dan in de praktijk alle taken van een ouder – je geeft het kind liefde, verzorgt het en voedt het op –, de wet erkent je niet als zodanig.
Voor lhbti-stellen betekent een kinderwens eigenlijk standaard een lang juridisch proces. En dat is wettelijke ongelijkheid, vindt Desiree Maes, die als ‘Roze Advocaat’ lhbti-stellen bijstaat in zaken rond ouderlijk gezag en echtscheiding. Zo’n speciale advocaat is nodig, besloot Maes zo’n vijf jaar geleden, omdat het Nederlandse familierecht zich nog altijd richt op het traditionele huwelijk tussen man en vrouw en het biologisch moederschap. Voor stellen die niet in dit traditionele gezinsplaatje passen, liggen zaken als ouderlijk gezag en echtscheiding daardoor een stuk ingewikkelder. “Cliënten zijn soms anderhalf jaar bezig om dezelfde ouderlijke rechten te krijgen die een heterostel vanzelfsprekend heeft.”
“Cliënten zijn soms anderhalf jaar bezig om dezelfde ouderlijke rechten te krijgen als een heterostel
In 2008 werd Maes met deze ongelijkheid geconfronteerd, tijdens haar eerste echtscheidingszaak tussen twee vrouwen. “Ik ben nu vijftien jaar advocaat, gespecialiseerd in familierecht. Voor lhbti-familierecht bestaat geen aparte cursus of opleiding, maar door de specifieke wetten is het eigenlijk een apart rechtsgebied.”
In het Verenigd Koninkrijk is een transgender man bevallen van een kind. De man wil zich laten registreren als vader van het kind en niet als moeder. Het Gerechtshof in Londen heeft vandaag geconcludeerd dat dat niet mogelijk is. De mensen die bevallen van een kind zijn nou eenmaal moeder, concludeert het gerechtshof.
Hoe is dat in Nederland geregeld? Kan dat hier wel?
Tot 1 juli 2014 was het in Nederlandverplicht om een operatie te gaan die ervoor zorgde dat je onvruchtbaar was, alvorens een geslachtswijzing in je paspoort of documenten te kunnen verkrijgen.
Sinds de invoering van de Transgender wet is een dergelijke operatie niet verplicht. Een transgender kan met een verklaring van een psychiater verzoeken om een geslachtswijziging zonder een operatie te ondergaan.
In een dergelijke situatie is het dus mogelijk dat een man toch zwanger wordt en bevalt van een kind. Hoe moet deze persoon dan worden aangemerkt op de geboorte akte van het kind?
Helaas wordt deze persoon in Nederland ook aangemerkt als moeder. Dat komt omdat de wetgever heeft opgenomen dat degene uit wie het kind geboren is, de biologisch moeder is.De reden hiervoor is om duidelijkheid aan het kind te geven: wie de vader is hoeft niet altijd duidelijk te zijn, wie de moeder is, is op deze wijze wel duidelijk.
Overigens is dit ook een discussiepunt in het geval van draagmoederschap, maar dat is een ander punt.
Is er nu geen oplossing voor?
De Engelse Freddy McConnel waar dit verhaal over gaat heeft zelf een voorstel ingediend. Is het niet mogelijk dat hij als ouder wordt aangemerkt in plaats van moeder? Mij lijkt daar uiteindelijk de oplossing in te zitten. Nu we steeds meer naar een gender neutrale samenleving gaan waar mensen ook al een X in hun paspoort hebben, moet de term ouder tocheen optie zijn. In ieder geval een die moet worden onderzocht.Dat zou meteen ook een oplossing kunnen bieden voor andere situaties waar mensen tegen deze problemen aanlopen, zo als bij lesbisch ouderschap of draagmoederschap.
Kinderboek “Helden van de regenboog”
r is onlangs een goed boek voor kinderen verschenen, waarin de diversiteit van gezinnen op een speelse manier wordt belicht. Ik kan het beter door de auteur Arjan van der Sluis zelf laten vertellen, zie hieronder. Echt de moeite waard en een mooie manier om kinderen te laten zien dat er verschillende gezinnen zijn, maar eigenlijk ook weer iedereen gelijk is.
Arjan van der Sluis:
“Ik ben Helden van de Regenboog gaan schrijven omdat er bijna geen leuke kinderboeken zijn waar onderwerpen als diversiteit, scheiding, adoptie en moderne gezinnen een rol spelen. Onderwerpen die vandaag de dag vaak voorkomen bij jonge kinderen.
Mijn dochter groeit op in een modern gezin en hier krijgt ze best veel vragen over van anderen.
Waarom heb je alleen een papa die voor je zorgt? (ze heeft ook nog een Bonus Papa) en Waar is je moeder? (mijn dochter is geboren uit draagmoederschap en haar moeder speelt geen rol in haar opvoeding).
Net als mijn dochter zijn er meer kinderen die misschien niet een vader en moeder hebben die voor hen zorgt, maar juist twee vaders of twee moeders, adoptie-ouders of misschien zijn de ouders gescheiden en wonen ze op twee adressen. Ook heb ik naast het boek een website gelanceerd: www.heldenvanderegenboog.nl Hier kunnen kinderen op een informatieve manier meer te weten komen over moderne gezinnen en zijn links te vinden over onderwerpen als pesten, scheiding, moderne gezinnen, enz. Ook is het boek hier te bestellen.
Ik hoop dat ik met mijn boek een mooie boodschap kan en mag overbrengen dat iedereen, waar je ook vandaan komt of hoe je er ook uit ziet, gelijk is!
Een bijzonder kinderboek waarin het draait om diversiteit en gelijkheid…
“Helden van de Regenboog is een spannend avontuur waarin vijf basisschool kinderen door het lot bij elkaar komen. Ondanks dat Lilli, Morris, Bloem, Noah en Rayan totaal verschillend zijn komen ze er achter dat ze stiekem best veel met elkaar gemeen hebben.
De kinderen groeien allen op binnen moderne gezinnen. Lilli heeft twee vaders die voor haar zorgen. De ouders van Morris zijn gescheiden. De ouders van Bloem hebben haar geadopteerd. Noah heeft twee moeders en de ouders van Rayan zijn met hem gevlucht vanuit hun geboorteland.
Al snel komen de kinderen erachter dat er iets niet helemaal klopt op hun school. Iedereen gedraagt zich zo anders.
Wie is toch die mysterieuze conciërge Sam?
Heeft de komst van de Kids Talenten Show misschien iets te maken met de vreemde sfeer op school?
Maar nog belangrijker zullen de vrienden erin slagen, met hun gekregen superkrachten, om het pesten op school te stoppen en de negativiteit te verslaan?”
transgenderpersonen willen excuses voor verplichte sterilisatie
Transgenderpersonen willen excuses voor verplichte sterilisatie
Mensen die tussen 1985 en 2014 van geslacht wilde veranderen, moesten volgens de wet verplicht worden gesteriliseerd. De reden hiervoor was dat het destijds volgens de wet nog niet mogelijk was om een huwelijk te sluiten tussen twee mensen van hetzelfde geslacht. Kinderen konden ook slechts een vader en een moeder hebben en niet twee vaders of twee moeders.
In 2014 is de Transgenderwet gewijzigd en was het niet meer noodzakelijk om een geslachtwijzigende operatie te ondergaan. Toen werd ook de eis tot sterilisatie geschrapt.
Voor veel transgenderpersonen was het een ontzettend pijnlijke beslissing omdat zij wel een kinderwens hadden. Wat hun is aangedaan kan niet ongedaan worden gemaakt. Maar excuses en erkenning van hetgeen hun is aangedaan kunnen mogelijk de pijn wel verzachten. Daarom eisen (tot op heden) zestien transgenderpersonen daarvoor excuses en mogelijk ook een financiële compensatie. Zij worden bijgestaan door vrouwenrechtorganisatie Bureau Clara Wichmann, Transgender Netwerk Nederland (TNN) ebn de Nederlandse organisatie voor seksediversiteit (NNID).
Roze Advocaat specialiseert zich in rechten voor homo’s
Gepubliceerd in Winq
Strijdbaar en sprankelend, dat zijn de woorden die haar typeren. Desiree Maes, 40 jaar, en advocaat sinds 2005. Gepokt en gemazeld binnen de vastgoedsector en het MKB ondernemingsrecht, vervolgde ze haar loopbaan binnen het familierecht en de algemene praktijk. Kort geleden lanceerde ze een gloednieuw initiatief: de Roze Advocaat. In die hoedanigheid staat ze homo’s, lesbiennes en transgenders bij in zaken rondom onder meer ouderschap, adoptie en discriminatie. “Absoluut nodig,” aldus Maes, “want er is wat deze groep aangaat nog steeds sprake van wettelijke ongelijkheid.”
Bevlogen en bewogen
Bevlogen is ze, gepassioneerd voor haar vak met als adagium ‘Gaat niet bestaat niet’. Maes werkt ook als pro deo advocaat en houdt sinds 2014 wekelijks een gratis spreekuur voor cliënten van de Voedselbank. Die, naar haar zeggen, “behoefte hebben aan iemand die naast hen staat en benaderbaar is, strijdt voor hun rechten en tegelijkertijd in begrijpelijke taal kan communiceren.”
De roze advocaat
Toen ontstond het idee voor de Roze Advocaat. “Via het familierecht kwam ik steeds vaker in contact met homo’s en lesbiennes die tegen zaken aanliepen. Het trof mij dat er wat dat aangaat nog steeds veel ongelijkheid is, ook binnen onze ‘democratische’ Nederlandse grondwet.” Maes besloot om er een aparte dienstverlening van te maken met een eigen productnaam en dito website. Als de Roze Advocaat specialiseert ze zich in kwesties waar bijvoorbeeld homo’s met regelmaat mee te maken krijgen. Het merendeel van die zaken heeft betrekking op het toewijzen van rechten rondom ouderschap en voogdij. “Veel mensen weten niet dat de wetgeving op bepaalde punten nog erg ouderwets is en niet per se gebaseerd op gelijkheid. Homoseksuele mannen met een kinderwens krijgen soms te horen dat ze die maar op moeten geven omdat homo mannen nu eenmaal geen vader kunnen zijn. Dat past niet meer in deze tijd.”
Gekleurde hoeksteen
Ze besluit: “Als de Roze Advocaat sta ik naast mijn cliënten en beschik ik over een berg specialistische kennis en ervaring. Er zijn bepaalde wetmatigheden waaraan ook ik niets kan veranderen. Maar het creëren van een zeker maatschappelijk bewustzijn over de nog steeds bestaande ongelijkheid voor homo’s en lesbiennes draagt wel degelijk bij aan een transformatie in denken. Het gezin mag dan nog steeds de hoeksteen van de samenleving zijn, inmiddels is dat een hoeksteen die heel veel kleuren kan aannemen. Ook een roze dus.”
De Roze Advocaat: deskundig, laagdrempelig en strijdlustig. Meer weten? Kijk op www.derozeadvocaat.nl, via Twitter op @derozeadvocaat of raadpleeg de Roze Advocaat op Facebook.
—
Freek en Boris leven al jaren samen als homostel. Ze hebben het goed. Hun wilde jaren liggen achter hen en ze komen in materiaal opzicht niets tekort. Dan ontstaat bij beiden een kinderwens. Freek heeft er eerder “last” van dan Boris. Maar ook die is na een bepaalde tijd om. Vriendinnen worden voorzichtig gepolst. Is er iemand die aan hun wens kan en wil voldoen? De mannen verdiepen zich in de regelgeving rondom ouderschap voor homo’s. Ze lezen over draagmoeders die na het moment suprême toch besluiten om het kind alsnog zelf te houden. De oplossing dient zich na verloop van tijd vanzelf aan. Sien en Myrna, een bevriend lesbisch stel, laten hen weten er wel voor te voelen om draagmoeders te zijn. Dat wil zeggen: Sien stelt haar eicel ter beschikking, die vervolgens bevrucht kan worden met het zaad van Freek, en daarna wordt teruggeplaatst in de baarmoeder van Myrna die de zwangerschap zal doorlopen. Iedereen blij. Of toch niet? De plannen blijken medisch niet uitvoerbaar, het ziekenhuis ligt dwars. Naar hun zeggen kost deze procedure veel meer medische begeleiding dan normaal en hieraan willen zij niet tegemoet komen. Freek en Boris staan perplex. Dit is toch Nederland? Wat nou meer medische begeleiding? Hordes vrouwen vervoegen zich maandelijks in het ziekenhuis met de melding dat zij zwanger willen raken. Hormoonkuren, terugplaatsingen, de medische wereld is toch wel wat gewend zou je zeggen? Het koppel spant een rechtszaak aan waarin zij het ziekenhuis betichten van discriminatie. De zaak wordt afgewezen, volgens de rechtbank was daar geen sprake van. Sien en Myrna zien af van het gecombineerde draagmoederschap. Freek en Boris zoeken nog steeds naar de juiste match om toch een kind op de wereld te kunnen zetten. Het zou hen enorm helpen als er iemand zou zijn die hen haarfijn kon uitleggen welke wettelijke mogelijkheden er wel voor hen zijn.
—
Lara is politieagent en transgender. Geboren als Lars weet zij al ruim voor haar puberteit dat zij eigenlijk vrouw wil zijn. Lars groeit op in een klein beschermd dorp en krijg het gaandeweg steeds moeilijker met zijn identiteit. Jongens om hem heen zitten achter de meiden aan en scheppen op over hun veroveringen. Lars wil meedoen, maar het lukt hem niet. In het dorp wordt over hem gefluisterd. Zou hij homo zijn? Om de geruchten de kop in te drukken kiest hij voor een stoere en mannelijke loopbaan. Hij wordt politieagent. Binnen het korps staat hij al snel te boek als buitenbeentje. Door zijn eigen innerlijke worsteling en de reacties om hem heen heeft Lars het moeilijk. Hij denkt er steeds vaker aan om eruit te stappen en zichzelf iets aan te doen. In 2005 kiest hij er uiteindelijk toch voor om een geslachtsverandering te ondergaan. Hij komt als Lara weer terug in het korps. Een aantal collega’s reageert meelevend, een paar zelfs enthousiast. Maar door anderen om hem heen wordt hij tot mikpunt van spot gemaakt. Diverse gesprekken met zijn chef lossen het probleem niet op. Lara neemt ontslag en zit sinds die dag thuis. Ze mist haar werk enorm en voelt zich tekort gedaan. Haar strijdlust is er wel, maar die strijd voert ze liever niet alleen.
Menu